ఉసైన్ బోల్ట్ రిటైర్ అయిపొయ్యాడు. 'ఆయనో గొప్ప క్రీడాకారుడు, ఒక శకం ముగిసింది' అంటూ అరిగిపోయిన వాక్యాలు రాయను కానీ.. ఈ సందర్భంగా మన క్రీడాకారుల గూర్చి నాలుగు ముక్కలు.
వంకాయకూర యెంత బాగున్నా మర్నాడు తిండానికి పనికిరాదు. క్రీడాకారులూ అంతే! యెంత గొప్ప క్రీడాకారుడైనా, యెప్పుడోకప్పుడు రిటైర్ అవ్వాల్సిందే. ఈ రిటైర్‌మెంటుల్లో ఒక్కక్కళ్లది ఒక్కోబాణి. కొందరు క్రీడాకారుల రిటైర్‌మెంట్ 'అప్పుడేనా!' అనిపిస్తే, ఇంకొందరు 'యెప్పుడు?' అనిపిస్తారు. ఈ 'యెప్పుడు?' బ్యాచ్‌లో యెప్పుడూ మనవాళ్లే వుంటారు.
గవాస్కర్, కపిల్ దేవ్, రవిశాస్త్రి, టెండూల్కర్.. షెల్ఫ్ లైఫ్ అయిపోయినా టీముని పట్టుకు వేళ్లాడిన ఈ లిస్టు పెద్దది (లేటెస్ట్ ఉదాహరణ ధోనీ). అభిమానులకి రోతపుట్టి 'యాక్' అనేదాకా వీళ్లు రిటైర్ అవ్వలేదు. ఆస్ట్రేలియా, ఇంగ్లాండ్ సెలక్టర్లు వీళ్లని చాలా ముందుగానే ఇంటికి పంపేవారు. కానీ మనదేశంలో వీళ్లు సూపర్ స్టార్లు, తీసేసే ధైర్యం సెలక్టర్లకి వుండదు.
మనవాళ్లకీ వేళ్లాడే తత్వం యెందుకు? అందుకు ప్రధాన కారణం "డబ్బు" అని అనుకుంటున్నాను. పేదదేశాల్లో భవిష్యత్తు గూర్చి అబద్రత వుంటుంది, అందువల్ల సంపాదించే అవకాశం వున్నచోట గ్రీడీగా వుంటారు. సంపాదనలో 'చివరి రూపాయిదాకా పిండుకుందాం' అనే కక్కుర్తిలోంచి పుట్టిందే ఈ కెరీర్ పొడిగింపు.
నా అభిమాన క్రీడాకారుడు ఉసైన్ బోల్ట్ రిటైర్డ్ జీవితం సరదాగా, హాయిగా సాగిపోవాలని కోరుకుంటున్నాను.
(fb post)
